2 stycznia w swoim pierwszym komunikacie prasowym w nowym roku, Ministerstwo Sprawiedliwości ogłosiło, że zamierza rozpocząć ekshumację zwłok straconych więźniów z więzienia Mountjoy.
Na obszarze, na którym będą prowadzone prace wykopaliskowe, prawdopodobnie znajdują się zwłoki 29 więźniów straconych między 1923 a 1954 rokiem. Mogą tam znajdować się również ciała innych więźniów straconych wcześniej. Znalezione ludzkie szczątki, niezależnie od daty śmierci danej osoby, zostaną ponownie pochowane na cmentarzu.
Pełna lista osób, których zwłok ma dotyczyć ekshumacja, została opublikowana na stronie rządowej – gov.ie wraz z datami ich stracenia. Nie podano informacji o popełnionych przestępstwach, za które zostali straceni.
Proces ekshumacji ma rozpocząć się w tym roku i przewidywane jest, że zajmie od 6 do 7 miesięcy.
Irlandia zachowała karę śmierci po uzyskaniu niepodległości od Wielkiej Brytanii w 1922 r., ale zniesiono ją w odniesieniu do większości przestępstw, w tym do morderstwa w 1964 r. Ostatnią osobą, na której dokonano egzekucji był Michael Manning, który został powieszony 20 kwietnia 1954 r. za morderstwo.
21. poprawka konstytucji irlandzkiej, przyjęta w referendum w 2001 r., zabrania ponownego wprowadzenia kary śmierci, nawet w czasie stanu wyjątkowego czy wojny. Kara śmierci jest również zakazana przez kilka traktatów praw człowieka, pod którymi podpisała się Irlandia.
Spekuluje się, o czym pisze m.in. „Irish Examiner”, że ekshumacja jest związana z niesłusznie straconym Harrym Gleesonem, ułaskawionym przez prezydenta w 2015 roku. Harry Gleeson został skazany na karę śmierci za morderstwo prostytutki Mary „Moll” McCarthy w Marlhill, w hr. Tipperary, w listopadzie 1940 r. i został powieszony w więzieniu Mountjoy 23 kwietnia 1941 roku.
W powieści „The Farcical Trial of Harry Gleeson”, napisanej i prywatnie wydanej w latach 80. przez przyjaciela Gleesona, Billa O’Connor, autor twierdził, że Gleeson został wrobiony w to morderstwo. Książka O’Connor’a zainspirowała historyka i prawnika Marcusa Bourke’a do napisania powieści „Murder at Marlhill”, opublikowanej w 1993 r., która przedstawiała dowody niewinności Gleesona, a w 1995 r. irlandzka stacja telewizyjna RTÉ przedstawiła dokumentalny film oparty na książce Bourke’a. Utworzone wówczas Stowarzyszenie „Justice for Harry Gleeson Group” walczyło o jego dobre imię.
Ostatecznie Harry Gleeson został pośmiertnie ułaskawiony przez prezydenta Michaela D. Higginsa w 2015 r. Było to jedyne ułaskawienie pośmiertne niewinnie skazanego w historii Irlandii.
Po tym, rodzina Gleesona zażądała zwrotu zwłok krewnego, by pochować go na rodzinnym cmentarzu. Teraz, prawie dziesięć lat później, to życzenie może zostać spełnione.
Rzecznik Ministerstwa Sprawiedliwości, cytowany przez sundayworld.com powiedział: – Według protokołu po egzekucji zwłoki były chowane w nieoznakowanych grobach na terenie więzienia. Odzyskanie i zwrot zwłok pana Gleesona będzie wymagać systematycznego odzyskania wszystkich zwłok na miejscu i zbadania [ich] pod kątem kryminalistycznym w celu zidentyfikowania poszczególnych osób.
Ekshumacja będzie prowadzona przez specjalistyczną firmę archeologii sądowej ARC Forensics Ltd, która będzie współpracować ze Służbą Więzienną Irlandii.
W odniesieniu do zwłok innych straconych więźniów nie jest jasne, czy ich zwłoki zostaną pochowane razem w innym miejscu, czy też każdej osobie zostanie przydzielony oddzielny grób z nagrobkiem zawierającym imię i nazwisko.
Nowe miejsce pochówku ani całkowity szacowany koszt przedsięwzięcia nie zostały jeszcze określone.
RK
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.