W kulturze celtyckiej, róża jako kwiat jest kojarzona przede wszystkim z symboliką związaną z kalendarzem celtyckim, a szczególnie z przesileniem letnim. Właśnie podczas tego przesilenia, Celtowie składali różom herbacianym pokłony, w których, jak wierzyli odbija się słońce, a nektar spija z nich księżyc.
Róża
Właściwie w języku celtyckim, nie ma odpowiednika znanego nam słowa „róża”, chociaż w języku irlandzkim słowo „róża” jest tłumaczone jako „rós”.
Warto w tym miejscu podkreślić, że na Zielonej Wyspie jest dość powszechne imię żeńskie, które pisze się Róisín, (wym. „rou-szyn”), a które jest zdrobnieniem od róży.
Imię Róisín
Imię Róisín, to bardzo popularne imię żeńskie w Irlandii i znaczy tyle, co mała różyczka. Nie wiadomo, dlaczego najczęściej imię to dawano dziewczynkom, które urodziły się po zachodzie słońca lub też z samego rana.
Według kultury celtyckiej, osoby o tym imieniu, były strażniczkami i opiekunkami kwiatów, które miały być następnie składane celtyckim bogom.
Symbolika celtycka
W kulturze celtyckiej, słowo róża lub różyczka oznacza tyle, co obfitość i dostatek. Celtowie bardzo chętnie w ogrodach uprawiali tę roślinę, a nawet z jej obfitych krzewów zrywali pojedyncze gałązki, by nie tylko dekorowały ich domy, ale przede wszystkim po to, aby dawały nadzieję gospodarzom na zdobycie majątku.
W kulturze celtyckiej
Celtowie to lud typowo europejski, który w szczególny sposób zajmował się metalurgią oraz garncarstwem. Właśnie na tych swoich wyrobach zarówno metalowych, jak i też z gliny, ulubionym motywem zdobniczym były odciskane róże, symbol bogactwa, które miało być spełnieniem osób nabywających te wytwory.
W kalendarzu celtyckim
Kalendarz celtycki opierał się na 13 miesiącach, które miały po 28 dni. W każdym miesiącu Celtowie oddawali cześć jakiemuś kwiatu, a w czerwcu i lipcu oddawano cześć każdej róży, jako kwiatowemu symbolowi szczególnego urodzaju i dobrobytu.
Legenda o Róży
Celtycka legenda o Róży, to stara opowieść o pięknej dziewczynie, która zaginęła w gęstym lesie. Szukała tam pożywienia w postaci jagód i poziomek. Nagle zboczyła z głównej drogi, którą szła i nie mogła jej już nigdy odnaleźć. Bogowie celtyccy licząc na to, że dziewczyna się przed nimi upokorzy i będzie ich w modlitwie prosiła o pomoc, nie doczekali się tego z jej strony. Zatem i oni nie wyszli do niej z inicjatywą pomocy, dlatego dziewczyna zmarła po kilku dniach tułaczki po lesie, a w miejscu jej śmierci wyrósł piękny krzak dzikiej róży.
Inna wersja tej legendy głosi, że dziewczyna uciekła do lasu przed nachalnym adoratorem. W obronie własnej czystości, schroniła się przed nim w lesie, skąd nie mogła się wydostać, nie znajdując drogi powrotnej.
Od tego czasu, gdy na całej Szmaragdowej Wyspie rozpowszechniła się ta legenda, róża jest symbolem czystości, dziewictwa, zachowanej wiary i dobrych intencji w stosunku do innych ludzi. Często też, szczególnie w północnej Irlandii, róża jest utożsamiana z cierpieniem i niesprawiedliwością, a nawet męczeństwem.
Ewa Michałowska- Walkiewicz
