Mitologiczny kwiat Celtów
Konwalia, ten piękny kwiat wiosenny, zwany zwyczajowo „konwalią majową” (Convallaria majalis). Jest ona obecna w mitologii i symbolice celtyckiej. Tam właśnie nazywana jest kryształem celtyckim. W starożytnej Grecji była ona związana z boginią Afrodytą. W szczególny sposób podkreślała charakter tej bogini oraz jej piękno i miłość, którą chętnie obdarzała młodych herosów. W mitologii celtyckiej konwalia natomiast była atrybutem bogini Brigid. Ponieważ tak naprawdę nigdy dokładnie nie określono wyglądu jej twarzy, to przypisując bogini konwalię jako szczególny atrybut, dodawano Brigid piękna i urokliwości.
Majalis
W mitologii greckiej, drugi człon nazwy konwalii, czyli „majalis”, pochodzi od bogini Mai. Bogini ta uwielbiała spijać nektar z tego kwiatu, dlatego z czasem stał się on jej symbolem.
W świecie Celtów, konwalia symbolizowała czystość, niewinność, młodość oraz szczęście. Podobno właśnie od wierzeń celtyckich, w dawnej Europie, pojawiały się sukcesywnie bukiety ślubne, w których wykorzystywane były kwiaty i liście konwalii.
Epoka renesansu
W dobie odrodzenia, konwalia była symbolem szczęścia w miłości i małżeństwie, toteż gdy nie można jej było uświadczyć w naturze, często ten kwiat haftowano na koszulach panny młodej lub chusteczkach do nosa.
W niektórych kulturach, konwalia jest uznawana za symbol powrotu utraconego szczęścia. Często była ona częścią składową „bukietów oświadczynowych”, co miało miejsce czasach wiktoriańskich.
W Finlandii natomiast, konwalia to narodowy kwiat tego państwa i jej symbol bity jest na monetach.
Celtowie zachwycali się konwalią
W kulturze celtyckiej był to kwiat, który rzekomo miał przynosić szczęście i wszelką pomyślność. Gdy mąż podejrzewał żonę o zdradę, a później się okazało, że jednak się on mylił, często na przeprosiny dawał jej bukiet konwalii.
Gdy kobieta celtycka bukiet taki przyjęła, to znaczyło, że przyjęła też od swojego męża przeprosiny. Gdy zaś dalej czuła się ona obrażona, bukiet ten zakopywała na przedprożu własnego domu.
Kwiat nadziei i pokory
W kulturze celtyckiej też zdarzało się i tak, że po okresie żałoby pozostawiona „połówka” chciała ponownie wejść w związek małżeński.
Często też, bukiet pani młodej też był wykonany z konwalii, która jest symbolem nadziei oraz „szczęśliwego nowego początku”.
Ponadto konwalia jest symbolem pokory, co sobie bardzo cenił w kobiecie każdy pan Celt.
Legendy o konwalii
Konwalie mają, jak wiadomo, kwiaty w kształcie małych dzwonków. Z powodu ich ułożenia na łodydze, konwalia jest bardzo często nazywana „drabiną do nieba”. Podczas rytuałów na cześć bogów celtyckich, wrzucano konwalie do ognisk, co symbolizowało chęć pójścia po śmierci po tej właśnie drabinie do nieba, gdzie jest piękno, dobrobyt i gdzie mieszkają celtyccy bogowie.
Podobno zaś Druidzi, z konwalii wykonywali krople nasercowe. A w średniowieczu wierzono, że konwalia ma cudowną moc leczenia chorób reumatycznych.
Kąpiel bogini Verbei
Podobno Verbeia, celtycka boginka rzeki Wharfe, uwielbiała się codziennie kąpać w wannie z gorącą wodą w zanurzonych kwiatach konwalii.
Wierzono też, że gdy na Szmaragdową Wyspę napadł pewnego razu straszny smok pożerający piękne dziewczyny, pewien kowal o imieniu Leo zapachem kwiatów konwalii uśpił smoka, a następnie poderżnął mu gardło.
Co niektórzy Celtowie, uważali ten kwiat za święty i odprawiali rytuały polegające na wielbieniu konwalii.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
