Otwarcie bram do innego wymiaru i ukrytej wiedzy
Klucz celtycki, to szczególny symbol rodzimowierców Szmaragdowej Wyspy, który został przejęty od Wikingów. Odznacza się od innych znanych nam kluczy, bardzo zdobioną nasadką. Szereg na niej umieszczonych zawijasów, które go ozdabiają, stanowią elementy symboliki magicznej, która ma przynosić szczęście i tajemne obdarowanie dla właściciela takowego klucza.
Atrybut boga Odyna
Gdy Szmaragdową Wyspę najechały wojska Wikingów, bardzo dużo z ich wierzeń przesiąknęło do kulturowości celtyckiej. I tak dla przykładu, Wikingowie wierzyli, że największym bóstwem, któremu oddawali cześć, jest Odyn, czyli innymi słowy Wodan, bóg wojny i magii. Jego nieodłącznym atrybutem był czarny siedzący mu na ramieniu kruk, którego bóg wypuszczał ponad ziemię, by ten doglądał każdego człowieka i patrzył na każdy ludzki czyn.
Kolejny atrybut Odyna
Kolejnym atrybutem wspomnianego boga, był klucz ze szczególnymi zdobieniami jako symbol przejścia z krainy umarłych do krainy żywych. Jak bowiem wiemy to z różnych źródeł historycznych, Odyn musiał posiadać wspomniany klucz, gdyż przenikał z zaświatów do świata ludzi żyjących, doglądając pracę człowieka na ziemi i pokutę dusz potępionych pod ziemią.
Klucz Odyna, symbolizuje pewnego rodzaju „most” do innego świata, wyższej energii, a co się z tym wiąże i tajemnej wiedzy, ale również zgodność człowieka z wszechświatem.
Poprzeczne ramiona tego klucza oznaczają świat niematerialny, ramię pionowe zaś świat fizyczny, czyli inaczej mówiąc taki świat, jaki zna żyjący na ziemi człowiek. Do tego dochodzi oparte na ramionach tego klucza koło – symbol jedności, doskonałości i kompletności.
Świat Celtów
Gdy Wikingowie przestali po roku 1014 dominować w Irlandii, a następnie z czasem ją opuścili, z biegiem czasu klucz Wikingów stał się nieodłącznym symbolem Celtów. Celtycki klucz, zawsze bogato zdobiony opatrzony jest w przedziwne symbole. Wśród nich może być pentagram zamknięty, czyli otoczony pojedynczym albo podwójnym kołem szczęścia, ewentualnie może być on otoczony wężem zjadającym własny ogon.
Symbolika kluczy celtyckich, była bardzo często wykorzystywana podczas składania ofiar na ołtarzach ich pogańskich bogów, oczywiście przez Druidów. Często, aby uzyskać od bogów to, o co prosili Celtowie w rozlicznych modlitwach, klucze celtyckie były wówczas zanurzane we krwi drobnych zwierząt gospodarskich, rzadziej, gdy takowych nie było pod ręką, skrapiano je własną krwią.
Stara legenda
Jak podają nam stare legendy, różne rzeczy dzieją się ze wspomnianym kluczem celtyckim, podczas zmieniających się pór roku czy też okresów życia człowieka. Podobno właśnie podczas upalnego lata, klucz ten w nocy potrafi świecić blaskiem przypominającym światło słoneczne. W zimę natomiast, klucz ten mieni się jak odbity w blasku księżyca śnieżnobiały śnieg. Gdy któryś z Druidów wziął wspomniany klucz do ręki i przedmiot ten przypominał swym wyglądem zardzewiały przedmiot, wiedział wtedy, że musi niedługo odjeść do krainy cieni.
Dziś repliki kluczy celtyckich stanowią ozdobę naszych domów. Często w dobie współczesnej są również wykorzystywane do magicznych rytuałów.
Ewa Michałowska – Walkiewicz
