Wiemy, że wilk jest celtyckim symbolem tajemniczości, zawsze kojarzonym z księżycem. Co niektórzy uważają nawet, że jest źródłem mocy księżycowej. Oznacza to, że posiada niezwykłą wiedzę, którą potrafi zawsze sprytnie wykorzystać dla siebie, ludzi i innych zwierząt. Celtowie uważali, że żyjące na ziemi wilki są dziećmi „Wilka Tyrana” – boga mieszkającego w podziemnej krainie.
W tradycji celtyckiej
Według celtyckiej tradycji uważa się, że zwierzę to uwielbiało blask „nocnego światła”, a przede wszystkim w świetny sposób wykorzystywało swoją niezwykłą wiedzę, którą podobno czerpało właśnie od księżyca, w który się wpatrywało. Wilk, jak wiemy, posiada jeszcze ogromną intuicję, którą obdarowało go bóstwo podziemne, czyli „Wilk Tyran”.
Nie lubił słońca
Wilk nie lubił nigdy słońca. Stara legenda celtycka głosi, że nakazał swoim leśnym sługom, którymi były różne zwierzęta, aby zbudowały mu ogromnej długości drabinę. Podobno chciał, żeby słońce już nigdy nie świeciło na świat z nieboskłonu, dzięki czemu jego miejsce zastąpiłby ukochany księżyc. Według tej starej celtyckiej legendy, wilk tak intensywnie polował na słońce, że dotarł do niego po drabinie już na stosunkowo krótką odległość, ale spaliło mu futro, dlatego jego barwa przypomina zawsze kolor popiołu.
W południowych regionach Szmaragdowej Wyspy, za czasów celtyckich, mawiano nawet na wilka „popiół z lasu”, aby podkreślić chytry plan tego zwierzęcia, które chciało zniszczyć słońce, bez którego nie ma życia na ziemi.
Nie udało się…
Pomimo, że wilkowi nie udało się pożreć słońca, utarło się wszechobecne przekonanie, że jest on doskonałym myśliwym i strategiem podczas każdego polowania. Dzięki tym niezwykłym umiejętnościom, a przede wszystkim doskonałym zmysłom, postrzegany był zawsze przez mieszkańców Szmaragdowej Wyspy jako strażnik, a przede wszystkim jako oddany sprzymierzeniec Celtów.
W rzeczy samej, Celtowie stali się sami przyjaźnie nastawieni do wilków, polegając na nich zarówno w celu szybkiego wyczucia niebezpieczeństwa. Wykorzystywali też pomoc tych zwierząt podczas wszelkich łowów.
W celu przewidywania przyszłości
Wilk służył też Celtom do przewidywania przyszłości, na czym opierała się tak zwana celtycka astrologia księżycowa. Odgrywała kluczową rolę w codziennym życiu Celtów, nie tylko tych, którzy mieszkali na Szmaragdowej Wyspie, ale wszystkich z całego Starego Kontynentu. Wyznaczała rytm prac rolnych, decydowała o tym, kiedy sadzić rośliny, czynić zasiew, czy też kiedy zbierać plony. Astrologia księżycowa informowała też ludy celtyckie, kiedy na przykład mieli organizować święta dziękczynne dla bogów.
Wilk, który zapatrzony był zawsze w oblicze księżyca, był pewnego rodzaju symbolem odrodzenia, a tym samym ponownego wzrostu roślinności w okresie wiosny. Dla kobiet, a szczególnie dla młodych panien, był też nieodłącznym symbolem związanym z kobiecością i płodnością. Księżyc i jego cykle, wpływały na rytuały i obrzędy związane z narodzinami, śmiercią, a nawet małżeństwem każdego Celta.
Wilk i księżyc
Astrologia księżycowa dla Celtów była też ważnym narzędziem w medycynie. Celtowie wierzyli, że różne fazy księżyca mają odmienny wpływ na zdrowie ludzkie, na samopoczucie, a także i na wykonywaną pracę. Wiedza ta była wykorzystywana przez Druidów. Inspirowali się oni zachowaniem wilków podczas różnych faz księżyca. Druidzi podczas różnych rytuałów uzdrawiających wybierali odpowiednią fazę księżyca, a także sugerowali się nią podczas przeróżnych prostych zabiegów leczniczych, które uskuteczniali.
Horoskop
Celtycki horoskop zwyczajowo zwany horoskopem drzewnym był także nieodłącznym elementem duchowości. Poszczególne fazy księżyca, właściwie rzec można, wyznaczały terminy najważniejszych świąt i rytuałów celtyckich, a jak nam jest wiadomo, rytuały ludu celtyckiego były momentem celebracji cyklu życia, śmierci, a przede wszystkim narodzin. Horoskop drzewny pokrywa się w pewien sposób z cyklem zachowania wilka, jego sposobem odżywiania się i prokreacji.
Element życia
Astrologia księżycowa była zatem podstawowym, a tym samym integralnym elementem życia Celtów. Pradawny system ich wierzeń miał wiele do zaoferowania zarówno, jeśli chodzi o ludzi, jak też i zwierzęta gospodarskie. Obserwując fazy księżyca, Celtowie wpływali na przyrost gospodarczy w swoich zagrodach, co miało na przykład odbicie, jeśli chodzi o codzienny udój mleka i wykonywanie z niego serów. Wiemy, że gdy księżyc był w nowiu, powstawały najlepsze i najbardziej tłuste sery. Celtowie wiedzieli, że gdy w ich gospodarstwach ważono mleko na sery twarogowe, do ich domostw nie zbliżały się wilki. Podobno zabraniał im tego podziemny „Wilk Tyran”.
Przed pomnikiem
Według astrologii celtyckiej, drewnianym pomnikom Wilka Tyrana składano w ofierze sery, którymi ów bóg się zachwycał. Astrologia celtycka, która jak wiemy posiada unikalne powiązanie ze światem natury, księżycowych cykli i duchowości, zapewnia przebogatą perspektywę na rozwiązanie szeregu zagadek dotyczących naszego bytu tu, na ziemi. Astrologia oraz połączone z nią życie wilka, jest pewnego rodzaju wykładnikiem życia człowieka. Odwaga, jaką ma w sobie wilk, drapieżność, a przede wszystkim lęk przed brataniem się z człowiekiem, pokazuje nam pewnego rodzaju ścieżki życiowe, którymi powinien podążać do obranego celu każdy z nas.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
