Święte zęby zwierząt

Ząb jako symbol w kulturze celtyckiej

O wyjątkowości zęba zawsze decydowały dwie cechy – jego pochodzenie i kształt. Dawni Celtowie uważali zęby za święte talizmany, które przynosiły upragnione szczęście.

Jako fragment ciała

Drobne białe części szkieletu stanowią trwałe fragmenty ciała, posiadają więc jego moc. Posiadanie naszyjników wytworzonych z zębów pozyskanych po śmierci człowieka lub zwierzęcia miało zapewniać Celtom szczęście i zdrowie. Wśród wielu kultur celtyckich zęby kojarzono z tajemnicą życia i śmierci.

Od czasów wczesnej młodości

Jak wierzyli Celtowie, największą moc posiadają zęby pozyskane od osoby dorosłej. Mają one bowiem mądrość osoby, do której należały. Najmniejszą mądrością odznaczały się zęby mleczne dzieci i kotów.

Robiąc naszyjniki, Celtowie zmieniali kształt zębów – piłowano je, by swoim wyglądem odstraszały potencjalnego wroga. Z kolei bardziej okrągłe zęby stanowiły nietuzinkową ozdobę dla kobiet.

Znaczenie zębów

Ząb ma wiele różnych znaczeń w kulturze celtyckiej. Przede wszystkim symbolizowały siłę, potęgę, władzę, moc i waleczność. Kobietom zaś oferowały wyjątkowość, atrakcyjność i bogactwo.

Ale warto pamiętać, że zęby posiadają też negatywną symbolikę. Wedle wierzeń, osoby, które noszą wykonane z zębów wisiory lub naszyjniki przejawiają agresję, zwierzęcość, okrucieństwo, a nawet posiadają ciemne moce.

Nie mieli relacji

Pradawni Celtowie raczej nie mieli relacji z innymi osobami, które preferowały takie ozdoby. Ale mimo wszystko, to właśnie zęby stanowiły ich ulubiony motyw zdobienia ciała. Naszyjnikami z nieoszlifowanym uzębieniem zwierzęcym dekorowano domy i obejścia gospodarskie.

Wierzono bowiem, że dzięki takim amuletom zwierzęta gospodarskie nigdy nie umrą i nie odejdą w pełni z tego świata, dzięki czemu będą się zdrowo rozmnażały i przynosiły dochód swojemu gospodarzowi.

W domach Celtów

Zęby w domach celtyckich też miały niebagatelne znaczenie. Stanowiły gwarancję domowego szczęścia, bogactwa i zdrowia. Gdy Celtowie mieli sny, w których prym wiodły zęby, wiedzieli, że jest to zła wróżba. Nigdy też nie pozwalano dzieciom bawić się wisiorami z zębów. Uważano, że dzieci nie powinny mieć kontaktów z elementami nieżyjącego ciała.

Ewa Michałowska- Walkiewicz