Poziom bezdomność w Republice osiąga kolejny rekord, a wśród bezdomnych 30 proc. to dzieci
Choć nie spotkało się to z dużym zainteresowaniem mediów, Departament Mieszkalnictwa opublikował niedawno marcowe dane dotyczące liczby osób bezdomnych korzystających z zakwaterowania w nagłych wypadkach. Statystyka wzrosła do nowego rekordu wynoszącego 15 418, z czego 4 675 (ok. 30 proc.) stanowiły dzieci.
Dane te wskazują na niewielki wzrost w porównaniu z poprzednią liczbą zarejestrowanych osób bezdomnych 15 378 w lutym, co oznacza wzrost o 76 osób.
Największa liczba dorosłych i dzieci przebywających w schroniskach dla bezdomnych w marcu znajdowała się w hr. Dublin, z łączną liczbą 11 024 osób, co stanowi ok. 72 proc. całkowitej liczby bezdomnych w całym kraju. Poza tym, największą liczbę odnotowano w hrabstwach Wicklow, Kildare, Meath, Galway, Mayo i Roscommon.
Pod względem grup wiekowych, 1 798 osób dotkniętych bezdomnością było w wieku od 18 do 24 lat; 2 969 było w wieku od 45 do 64 lat; a 234 były to osoby w wieku 65 lat lub starsze.
W całym kraju 2212 rodzin zakwaterowano w mieszkaniach tymczasowych, przy czym odsetek rodzin wśród ogólnej liczby bezdomnych wzrastał. Wiele z nich stało się bezdomnymi po tym, jak wynajmujący wypowiedział im umowę najmu w poprzednim miejscu zamieszkania, np. dlatego, że zamierzał sprzedać nieruchomość.
W wielu innych przypadkach wynajmujący podniósł czynsz, a rodzina nie była w stanie pozwolić sobie na podwyżkę i musiała się wyprowadzić i nie była w stanie znaleźć nowego zakwaterowania z powodu braku mieszkań na rynku lub z powodu ograniczonych zasobów finansowych.
Jednak rzeczywista liczba osób bezdomnych w całym kraju (ogólnie definiowanych jako osoby, które nie mają obecnie jakiegokolwiek dachu nad głową, miejsca, które mogłyby posiadać lub wynajmować) jest zdecydowanie wyższa, ponieważ dane Departamentu Mieszkalnictwa nie obejmują osób, które „śpią na wolnym powietrzu” w miejscach publicznych, takich jak namioty lub inne prowizoryczne schronienia.
Co więcej, dane departamentu nie obejmują również osób ubiegających się o azyl, uchodźców lub rosnącej liczby tzw. „niewidzialnych bezdomnych”, takich jak osoby śpiące na kanapach w domach przyjaciół lub krewnych, lub mieszkających w samochodach lub innych pojazdach.
Oczywiście problem bezdomności nie jest nowy. Jest jednak oczywiste, że jako ogólne zjawisko społeczne, w ostatnich latach w Irlandii wzrasta stosunkowo szybko i znacząco.
W porównaniu do zaledwie roku wcześniej, w marcu 2024 r. wskaźnik osób mieszkających w schroniskach dla bezdomnych wzrósł o 10 proc.
Dziesięć lat temu, w marcu 2015 r., organizacja charytatywna Focus Ireland odnotowała 4 135 osób przebywających w schroniskach tymczasowych w całym kraju. Oznacza to, że liczba osób mieszkających w tego typu miejscach w marcu 2025 r. wzrosła od tego czasu prawie czterokrotnie, zwiększając się o ponad 11 tysięcy.
Choć bezdomność w Irlandii, podobnie jak w wielu innych krajach, od dawna kojarzona jest z osobami, które często cierpią z powodu nadużywania substancji odurzających lub problemów ze zdrowiem psychicznym, faktem jest, że nigdy wcześniej tak duży odsetek osób bezdomnych nie znalazł się w takiej sytuacji z powodu sytuacji finansowej wpływającej na ich zdolność do znalezienia zakwaterowania i braku dostępnych ofert, a nie z powodu uzależnienia lub innego stanu, który przyczynił się do ich bezdomności.
Choć ludzie stają się bezdomni w wyniku kombinacji różnych czynników, nietrudno się domyślić, że wysokie koszty utrzymania w Irlandii w połączeniu z ciągłym niedoborem mieszkań i wygórowanymi kosztami wynajmu przyczyniają się do rosnącej liczby osób, które nie mają własnego miejsca, które mogłoby nazwać domem, co większość ludzi uznałaby za podstawowe prawo człowieka. Niestety, w 2025 r. w Republice Irlandii jest to podstawowe prawo człowieka, którego odmawia się coraz większej liczbie osób. To prawdziwa ludzka tragedia.
AD
FOTO: Brett Sayles, pexels.com
