Tajemnice Srebrnego Globu
Od dawien dawna wielu poetów, malarzy, jak też ludzi wielce zakochanych inspirował księżyc. To właśnie w jego blasku poeci płodzili najpiękniejsze sonety i ody, a malarze malowali najpiękniejsze dzieła swojego życia. Od dawna księżyc słynął z tego, że miał jakąś roztaczającą się magię.
W świetle srebrzystego „księcia” na nocnym nieboskłonie lubił pracować wielki matematyk i uczony starożytności Archimedes. Niewątpliwie był on największym matematykiem świata. To dzięki wytężonej pracy przy świetle księżyca, którym się napawał powstały wielkie pomysły oraz matematyczne teorie. Uczony angielski Charles Babage, już od wielu lat zgłębiał tajniki budowy maszyn. Robił to zawsze w ciągu dnia. Pewnego razu, nie mógł się skoncentrować i nie potrafił zebrać myśli. Postanowił więc, że będzie odpoczywał w ciągu dnia, a tuż po kąpieli wieczornej, której zażywał dla rozjaśnienia umysłu, będzie pracował.
Zatem i on w świetle nocnego światła odkrył maszynę „analityczną”, która mogła przeprowadzać wszystkie operacje, których dokonują wszystkie współczesne maszyny liczące. Podobno, gdy zostały zawieszone jego prace i badania, całymi godzinami wpatrywał się on w blask księżyca, który był dla niego natchnieniem i motorem twórczym. Zapragnął nawet, aby jakiś wielki malarz namalował go pracującego przy blasku srebrnego światła.
Przy blasku księżyca, pracował nad swoimi wynalazkami nie kto inny jak Jan Gutenberg. Nazywany jest on często wynalazcą druku. W rzeczywistości wynalazł on pierwszą w historii ludzkości metodę wykorzystywania ruchomych czcionek i prasy drukarskiej. Wszystkie swoje prace wykonywał w nocy, podobno światło słoneczne rozpraszało jego umysł. Dlatego tylko w blasku księżyca potrafił dokonywać wielkich odkryć.
Na pradawnej ziemi celtyckiej wierzono, że gdy mężczyzna wyzna miłość swojej wybrance w blasku księżyca, ta odwzajemni jego uczucie po tysiąckroć więcej. Druidzi celtyccy wierzyli także, że gdy w blasku księżyca kochankowie wyznają sobie uczucie, to nigdy ono w nich nie wygaśnie. A po śmierci dusze zakochanych razem będą przemierzać korytarze krainy cieni.
Celtowie czcili Księżyc i mieli nawet specjalne rytuały, podczas których składali oni cześć srebrnemu globowi. Wierzyli oni bowiem w jego szczególną moc i opiekę nad nimi.
Kobiety celtyckie pragnące szybko wyjść za mąż prosiły bogów właśnie w blasku księżyca o szczególną protekcję w tej sprawie.
Chorzy, którzy zmagali się długo ze swoimi dolegliwościami, po namowie druidów myli swoje chore ciała w wodach skąpanych w blasku księżyca.
Sami druidzi dzielili się swoją wiedzą z plemionami celtyckimi właśnie w księżycowym blasku. Pouczeni Celtowie wprowadzali swoją zdobytą wiedzę w życie swoich bliskich i rodziny, wiedząc, że na pewno przyniesie ona pożytek i wyczekiwane dobro.
Składali oni potem dziękczynienia księżycowi, rzucając bukiety leczniczych ziół do rzek, w których odbite było jego oblicze.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
„…Największe magiczne zaklęcia powstawały, gdy święcił na niebie Srebrny Glob, a najlepszą moc leczniczą posiadały zioła zebrane podczas jego pełni.”
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.