Ozdoba i symbol szczęścia
Redakcja Naszej Gazety została zaproszona do Skarżyska-Kamiennej, aby tam, w Zielonym Saloniku Literackim, posłuchać wykładu o znaczeniu poroża dla dawnych ludów celtyckich zamieszkujących Zieloną Wyspę.
Piękne zwierzę
Jeleń to przykład potężnego, a zarazem pięknego zwierzęcia. Jego poroże jako ozdoba dawnego szlacheckiego dworu miało znaczenie mityczne oraz symboliczne, nawiązujące do wierzeń pradawnych Celtów. Wspomniany lud zamieszkujący Szmaragdową Wyspę wierzył, że właśnie w rogach jelenia ukryta jest moc, która emanuje na wszystkich domowników. Dlatego chętnie zbierano poroże tego zwierzęcia do domu, traktując je przy okazji jako coś cennego i niezwykłego. Wierzono, że zdrowie, finanse oraz dorodne zbiory z pól uprawnych można zawdzięczać posiadanemu porożu.
Co na to historia?
Opisy historyczne dotyczące znaczenia poroża jeleni znajdujemy niemal na całym świecie. Od Ameryki, przez Stary Kontynent, aż po Japonię, w opisach dotyczących różnych wierzeń politeistycznych czytamy, jak ogromne znaczenie magiczne posiada poroże jelenia, jako najpiękniejszego przedstawiciela osobnika męskiego ze świata zwierząt.
Jeleń od wieków uważany był przez Celtów za duchowego przewodnika. Dlatego też lud ten i jego kapłani chętnie wpatrywali się w poroże jelenia i w taki nadprzyrodzony sposób rozwiązywali trudne zagadki, jakie niosło życie. Z poroży tych Druidzi wykonywali różne maści, wcierki na skórę, a także nalewki stosowane podczas chorób górnych dróg oddechowych.
Aby wykryć zdradę
Nasza Redakcja na wspomnianym spotkaniu w Zielonym Saloniku Literackim, dowiedziała się, że niektórzy gospodarze gospodarstw celtyckich, ze względu na podejrzenia żony o zdradę, wykonywali pewnego rodzaju rytuały magiczne, podczas których pito nalewkę z poroża jelenia. Po takim napoju mieli sen, objaśniający sytuację w jakiej znalazła się podejrzewana o zdradę kobieta.
Pokazać ziemi
Podczas pierwszych prac na polu Celtowie pokazywali ziemi piękne poroże jelenia, co podobno powodowało, że zachwycona nim ziemia dawała z siebie wszystko.
Gdy młoda para celtycka zaślubiała się w okresie zimy, musiała zasiąść pod powieszonym porożem, które, gdyby była jakaś przeszkoda w zawarciu małżeństwa, potrafiło o tym fakcie przemówić ludzkim głosem.
Gdy zaś miało urodzić się w celtyckiej rodzinie dziecko, wówczas młoda matka często siadała pod porożem, które w magiczny sposób opiekowało się przyszłą matką i jej dzieckiem.
Zatem, jak wiedzieli już pradawni Celtowie, poroże to nie tylko trofeum czy też ozdoba domu. To przede wszystkim pewnego rodzaju talizman mający przynieść pomoc potrzebującym.
Ewa Michałowska- Walkiewicz
