Bogate brzmienie „tamburynu biedaka”
Bodhrán, czyli, inaczej mówiąc, „tamburyn biedaka”, to celtycki instrument muzyczny wykonany z narzędzi rolniczych. Na przestrzeni dziejów był on popularny wśród komediantów. Na bodhránie grano poprzez uderzanie go palcami lub uderzanie nim o bok ciała.
Obraz autorstwa Daniela Maclise przedstawia dużą celtycką imprezę halloweenową, na której widać bodhrán. Niektórzy historycy piszą, iż instrument ten był często używany do magicznych rytuałów, podczas których odmierzano rytm lub cykliczność składania bogom celtyckim danin. Obraz ten namalowany został w 1842 roku, przedstawia on flecistę w towarzystwie bodhrána. Muzyka grana na flecie, wedle celtyckich wierzeń, przywoływała duchy zmarłych, chętnych do rozmowy ze światem żywych. Wiele obrzędów halloweenowych Celtowie urządzali właśnie przy współudziale tych dwóch instrumentów.
Wiadomo, że celtyckie bodhrány ramowe domowej roboty były konstruowane z gałązek wierzbowych, wykorzystywanych jako ramki, skóry jako naciągi i pensów jako dżingli. Dżingle pozostawały także częścią konstrukcji bodhrána. Seán Ó Riada ogłosił, że bodhrán jest rodzimym bębnem Celtów.
Celtycka historia poprzedzająca chrześcijaństwo mówi nam, iż oznaczające bęben słowo „bodhrán”, zostało po raz pierwszy wymienione podczas ceremonii pogrzebowej. W przetłumaczonym na język angielski dokumencie z XVII wieku, słowo „bodhrán” pojawia się na liście słów sporządzonej przez Jacoba Poola z Baronies of Forth i Bargy w hrabstwie Wexford – oznacza ono bębęn-sito. Używano go do przesiewania kukurydzy. Odmierzano nim także stosowną ilość kaszy lub mąki zaczynowej. Nazwa bodhrán, oznacza też głuchy dźwięk wykorzystywany przez Celtów do tańców, witających nadejście wiosny, tym samym przeganiających zimę.
Ewa Michałowska -Walkiewicz
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.