Gdy lata 70. dobiegały końca, Irlandia pozostawała jednym z najbardziej konserwatywnych krajów w Europie. Muzyka i style mody znacznie się zmieniły w porównaniu do poprzednich dziesięcioleci, wielu Irlandczyków mogło sobie pozwolić na zagraniczne wakacje. Więcej wydawano na nowoczesne urządzenia i sprzęt AGD.
Mimo to, republika nadal miała zaściankową i represyjną kulturę, szczególnie na obszarach wiejskich, gdzie lokalni duchowni wciąż wywierali znaczący wpływ na swoich wiernych. Notoryczne nieobecności na cotygodniowej mszy mogły wiązać się z wizytą księdza, celem ustalenia, co powstrzymało nieposłusznego wiernego od uczestnictwa w nabożeństwie.
W lipcu 1979 r., w tym samym miesiącu, w którym irlandzki rząd w końcu przyjął ustawodawstwo zezwalające małżeństwom na legalny zakup środków antykoncepcyjnych, inne, jeszcze bardziej doniosłe ogłoszenie wprawiło irlandzki Kościół w szok: papież Jan Paweł II miał odwiedzić Republikę pod koniec września. Po tygodniach plotek i spekulacji zostało to potwierdzone.
Byłby to pierwszy raz, kiedy papież odwiedziłby Irlandię. Nie stało się to nigdy wcześniej, pomimo, że większość społeczeństwa była katolikami. Nagle, zbliżająca się wizyta stała się najchętniej dyskutowaną informacją w irlandzkich mediach, które opisywały ją szczegółowo w niemal każdym możliwym aspekcie: począwszy od planu podróży papieża, po niezwykłą ilość przygotowań, które miały zostać ukończone w stosunkowo krótkim czasie.
Pojawiły się historie o ludziach, którzy organizowali przygotowania wizyty papieskiej; pracownikach pracujących 24 godziny na dobę, aby przygotować wydarzenie oraz opowieści, jak różne lokalne społeczności planowały pielgrzymkę do miejsca, gdzie papież miał odprawić mszę.
Papież Jan Paweł II urodził się jako Karol Józef Wojtyła w 1920 r. Wadowicach, mieście położonym ok. 50 km od Krakowa. Wojtyła został wyświęcony na księdza w 1946 r., a następnie pełnił funkcję arcybiskupa Krakowa, zanim został kardynałem w 1967 r. Objął papiestwo 16.10.1978 r., po tym jak został wybrany na konklawe zwołanym po nagłej śmierci papieża Jana Pawła I (urodzonego jako Albino Luciani), który był papieżem zaledwie 33 dni.
Wizyta Jana Pawła II w Irlandii w 1979 r. była jego piątą wizytą w obcym kraju podczas długiej obecności na tronie piotrowym. Wcześniej odwiedził Dominikanę, Meksyk, Bahamy i swoją rodzinną Polskę. Potem ogłosił trzydniową wizytę w Irlandii, zaplanowaną od 29 września do 1 października.
Dla wielu organizacji katolickich i księży w Irlandii papieska wizyta stanowiła rzadką i wspaniałą okazję do ponownego nawiązania kontaktu z katolikami w całym kraju i nadzieję odzyskania gruntu utraconego przez „liberalizm” ostatnich lat oraz przywrócenia znaczenia oddania, pobożności i posłuszeństwa zasadom Kościoła oraz jego naukom.
Jeśli był na ziemi ktoś, kto mógł przemówić do katolików i pomóc im powrócić do Kościoła, to był to Jan Paweł II. Wiadomo było, że był porywającym mówcą, miał wspaniały głos, charyzmę i co ważne, mówił płynnie po angielsku. Dzięki temu można go było łatwo zrozumieć, nawet z jego charakterystycznym polskim akcentem.
Po ustaleniu daty, Irlandia miała zaledwie dwa miesiące na przygotowanie się do jednego z największych wydarzeń w historii państwa. Od czasu wizyty prezydenta USA Johna F. Kennedy’ego w czerwcu 1963 r. Irlandia nie doświadczyła takiego szału medialnego i nastroju podekscytowania oraz oczekiwania.
Podróżując z Rzymu samolotem Aer Lingus o nazwie „Saint Patrick”, papież wylądował na lotnisku w Dublinie 29.09.1979 r. i pocałował ziemię. Po powitaniu przez prezydenta Irlandii Patricka Hillery’ego, papież poleciał helikopterem do Phoenix Parku w Dublinie. W odprawianej przez niego mszy, przed 35-metrowym białym stalowym krzyżem ważącym 35 ton, wzięło udział 1,25 mln osób, co stanowiło ponad jedną trzecią populacji Irlandii i ok. jednej czwartej populacji całej wyspy.
