Zamek Bolczów to dolnośląska budowla, która wykonana jest z naturalnych skalnych ścian. Znajduje się on około 15 kilometrów od Jeleniej Góry. Usytuowany jest na skalistym, granitowym występie, mieszczącym się na wysokości 561 m n.p.m.
Do budowy zamku wykorzystano dwie granitowe skały, które połączono kamiennymi murami, dzięki czemu powstał niewielki dziedziniec. Nad nimi od strony wschodniej wzniesiono kwadratową wieżę, obok dom dla kobiet, a prostopadle do niego, przy północnej stronie murów na krawędzi zbocza, zbudowano podpiwniczony budynek mieszkalny. Wejście do niego prowadziło bezpośrednio z dziedzińca, a jego nadziemne kondygnacje były podzielone na dwa pomieszczenia o podobnych wielkościach. Po południowej stronie była okrągła kaplica, zaś naprzeciwko budynku mieszkalnego od południowego wschodu znajdowała się kuchnia i piekarnia. Na zamkowym dziedzińcu była cysterna z wodą.
Okolice zamku są jednymi z wielu polskich miejsc, w których natrafić można na ślady obecność Celtów. Na obrzeżach miasta archeolodzy odnaleźli pozostałości dużej osady celtyckiej sprzed ponad 1,8 tys. lat. Choć przez ostatnie stulecia miejsce to służyło za pole uprawne, kilkanaście wieków temu znajdowała się tam dosyć spora, tętniąca życiem osada, którą zamieszkiwali Celtowie. Właśnie w tym miejscu naukowcy wydobyli ponad 200 celtyckich artefaktów, w tym dość dobrze zachowane zdobione gliniane naczynia. Natknęli się także na pozostałości ziemianek, budynków słupowych, palenisk oraz studni o budowie charakterystycznej właśnie dla ludów celtyckich.
Szczególnym miejscem w Bolczowie jest zamek. Jego powstanie miało miejsce w 1375 roku, zaś jego zbudowanie przypisuje się dworzaninowi księcia Bolka II z rodu Bolczów. Budowniczy zamku Clericus Bolze popierał ruch husycki, zaś Bolczów stał się gniazdem raubreitterów. W pierwszej połowie XV wieku wspomniany zamek został zniszczony podczas bitwy wrocławskich i świdnickich mieszczan z husytami. Został on odbudowany dopiero w latach 1517-1518, prawdopodobnie przez Hansa Dippolda. Powstał wtedy dziedziniec, zaś w południowym narożniku wzniesiono obronną wieżę. Wokół murów zamkowych ulokowano wiele strzelnic, stanowiących pierwszą linię obrony twierdzy.
Wraz z upływem lat zamek kolejno zmieniał właścicieli. W latach 1537-1543 należał on do Justusa z Krakowa. dworzanina i sekretarza króla polskiego Zygmunta Starego Jagiellona. W latach 1520-1550 ponownie rozbudowano zamek, wznosząc między innymi wysunięty przed wieżę bramną kamienny mur. Zbudowano także basteję, suchą fosę, a także przystosowano mury do broni artyleryjskiej poprzez wykonanie strzelnic kluczowych. Prace kontynuowano do 1550 roku. W 1562 roku zamek przeszedł na własność braci Hansa i Franza Heilmannów.
Na początku XVII wieku Daniel z Janowic, ówczesny właściciel zamku, zlecił dalsze prace remontowe. Kolejne przekształcania nastąpiły wskutek działań wojny trzydziestoletniej. W 1645 roku obiekt został zajęty przez Szwedów, którzy opuszczając zamek w grudniu tego roku podpalili zamkowe zabudowania mieszkalne. Od tego czasu Bolczów pozostaje ruiną. W 1848 roku zamek i całe obejście zostały poddane pracom rekonstrukcyjnym. Obok zamku mieściła się tu, zbudowana na starych fundamentach, niewielka gospoda w stylu szwajcarskim.
Ewa Michałowska-Walkiewicz
Zdjęcie: Takasamarasa, CC BY-SA 3.0 / Wikipedia.org
Redakcja portalu informuje:
Wszelkie prawa (w tym autora i wydawcy) zastrzeżone. Jakiekolwiek dalsze rozpowszechnianie artykułów zabronione.